Augustus 2013

Home sweet home! Sinds vanmiddag zijn we weer in Nijkerk. Na Den Helder zijn we nog gestopt in Urk en Harderwijk, maar niet echt getreuzeld op weg naar huis. Urk was druk en gezellig. De haven die vroeger vol vissersschepen was ligt nu overvol met zeil en motorboten, er schijnen zelfs plannen te zijn voor uitbreiding  van de haven met een buitendijks gedeelte. Harderwijk investeert ook volop in de watersport. Er wordt een nieuwe passantenhaven aangelegd bij het surfstrand. We zagen al een boot aan de nieuwe steiger liggen, maar de geul naar de nieuwe havenkom is nog niet bebakend.

Het huis is keurig schoon en opgeruimd. De buren Henk en Hanneke hebben goed opgelet en de planten beter verzorgd dan wij het kunnen. Pa Buitenwerf heeft alle post afgehandeld. En Alfred en Ausra hebben in 2 weken meer aan de tuin en de schoonmaak gedaan dan wij zelf zouden doen. Dus alles pico bello in huis.

21 Augustus

In alle vroegte aangekomen in Den Helder. Maandagmiddag waren we vertrokken vanuit Whitby, en het was een vakantiereisje. Weinig golven, en meestal net genoeg wind, behalve de laatste paar uur. Je wordt op dit traject wel beziggehouden. De eerste nacht door een stuk of 100 offshore platforms die in de weg liggen. En de tweede nacht met het oversteken van 3 verkeerscheidingsstelsels. Het is op de Noordzee een stuk drukker dan op de meeste andere wateren. We kwamen er onderweg ook achter dat er toch meer dan 1 of 2 verstekelingen aan boord zijn in de vorm van kakkerlakken. Ze zaten vooral tussen het plafond boven het kooktoestel. We hebben dit afgeplakt met plakband en toen met een rietje een overdosis bestrijdingsmiddel erin gespoten. De arme beestjes konden geen kant op, hopelijk is dit afdoende, waarschijnlijk niet...

Voor de kust kwamen we vlak langs de sleper waarop broer Alfred werkt. We hebben de boot opgeroepen op de marifoon, en gevraagd of ze hem de groeten willen doen. Zelf lag hij natuurlijk lekker te slapen.

16 Augustus

Van Eyemouth naar Amble (waar een ligbad voor dames is), naar Tynemouth en daarna naar Hartlepool. Langzaam zakken we langs de Oostkust van Engeland naar het zuiden. Vanuit Tynemouth hebben we de metro genomen naar Newcastle, waar Atty een mooi regenjasje op de kop tikte. In dezelfde zaak waar we 4 jaar geleden ook wat spullen hadden gekocht voor het bewandelen van de muur van Hadrianus. Hartlepool kenden we nog niet, maar het is geen bijzonder innemende haven. Het havenkantoor is wel innemend, ze vragen ongeveer 30 pond liggeld per nacht. Met een beetje pech moeten we hier het weekend slecht weer afwachten. Daarna gaan we kijken of we verder langs de kust afzakken, en wanneer we kunnen oversteken.

12 Augustus

De list die we hadden bedacht was om een sluiproute dwars door Schotland heen te nemen: het Forth and Clyde kanaal. Dit is een smalle en ondiepe vaarroute tussen grofweg Glascow en Edinburg. Het bespaart veel mijlen ten opzichte van de route via het Caledonisch kanaal, de doorvaart is goedkoper, en het was voor ons een nieuwe ervaring. Groot nadeel is dat de mast plat moest omdat de maximum doorvaarthoogte 3 meter is. 

Nadat de knoop was doorgehakt in Campbelltown voeren we de river Clyde op. Zaterdag een tussenstop in Rothesay, en zondagmiddag bereikten we het Bowling basin, waar het kanaal begint. Eerst hoopten we om zondag nog de mast te kunnen strijken, en maandag het kanaal in te gaan. Maar daarmee hadden we buiten de kanaalautoriteiten gerekend. Iedereen weet natuurlijk dat je minimaal 48 uur van te voren moet reserveren. Dus konden we pas woensdag het kanaal in, dat is niet meer dan logisch toch?. We hebben ons niet al te druk gemaakt over deze bureaucratie, hoewel.... Maandag rustig de mast gestreken en meteen maar eens in de was gezet. Dinsdag een uitstapje gemaakt met de trein naar Glascow. Veel verwachtten we niet van deze stad maar dat viel erg mee. Onder andere liepen we tegen een demonstratie aan van een paar landenteams die meedoen aan de grote taptoe op het festival in Edinburg. De Schotten waren indrukwekkend, de Mexicaanse dames waren mooi en de Chinesen waren keurig in het geel. 

Woensdag bleek dat het kanaal op spmmige plaatsen niet veel groter is dan een boerensloot in Friesland. Maar de Quies wrong zich zonder veel morren door het wier, en beklom ook nog eens circa 18 sluisjes. De dag eindigde bij de Glascow Road Bridge, waar niet veel meer is dan het mooie restaurant 'The Stables'. Gebabbeld met de bemanning van de 'Willow', een zgn. narrowboat die ze als hotelboot exploiteren. Donderdag was een makkelijk dagje, met meer ruimte, minder wier, en slechts een paar sluizen en bruggen. Halverwege de dag waren we al bij het Falkirk Wheel, een gigantisch soort baggermolen die boten naar en van het Union canal tilt. Ik had dit altijd al willen zien, en nu hadden we vanaf de eigen boot uitzicht op dit technische en toeristische hoogstandje.

Vrijdag deden we het laatste stuk van het kanaal, en konden we 's middags nog net voor het weekend de mast weer ophijsen. De kraan was erg krap bemeten maar het is gelukt. De sluiswachter en zijn rechterhand draaiden zich in het zweet aan de lier. Dat mag ook wel eens gezegd. De organisatie van het kanaal is bureaucratisch, maar de mensen die de bruggen en sluizen bedienen zijn stuk voor stuk vriendelijk en helpen je waar het maar kan.

De nacht brachten we op het droge door, bij de Grangemouth Boating Club. Daar hangt nog echt de leuke sfeer van een jachthaven vol doe het zelvers. Maar het haventje ligt midden in een industriegebied, dus de volgende dag gingen we toch maar door naar Granton, een voorstadje van Edinburg. Zaterdagavond en zondag hebben we Edinburg doorkruist. Het Festival is daar aan de gang en het was ongelofelijk druk en gezellig.

Vandaag (maandag) zijn we naar Eyemouth gezeild. Waarschijnlijk de laatste Schotse haven die we aandoen, we komen nu in good old England.

3 Augustus