2022

Tijdens de vakantiereis 2022 naar Ierland heb ik een blog bijgehouden in Wordpress. 

Liefst had ik de site www.quies.nl (een Google site) regelmatig bijgehouden onderweg, maar daarvoor is een Windows computer nodig. En die is niet meer aan boord.  Ik heb nu de teksten op deze site gekopieerd, zie hieronder.

Het invoegen van foto's tussen de tekst is een lastig klusje. Daarom staan de afbeeldingen nu in een online foto album.

31 augustus 2022  Windmolens, wier en weer thuis

We verlieten Calais met het plan om langs de kust naar Vlissingen te varen. En eigenlijk ging ik er vanuit dat we daar vandaan de staande mast route zouden nemen. Binnendoor op de motor vanwege de voorspelde tegenwind. Maar éénmaal op zee zat er genoeg West in de wind om buiten de Vlaamse banken langs te varen. Even hoopten we in 1 ruk IJmuiden te kunnen aanzeilen.

Maar dat plan werd getorpedeerd door windmolens. Er ligt ter hoogte van de Westerschelde een hele strook met deze rotdingen. Al dan niet in aanbouw. Je mag niet in het gebied komen. Bovenlangs zeilen lukte niet, dus moesten we terug naar de kust. Daarna ook nog via de aanbevolen corridor de Maasmond geul over gestoken. Toen was IJmuiden niet meer bezeild, en belandden we ’s ochtends vroeg in Scheveningen. Geen straf, we hebben er een prettige dag doorgebracht. Zaterdag timmerden we het laatste stuk over zee naar IJmuiden tegen de stevige wind in. Lekker geslapen bij Aeolus in Amsterdam Noord.

Zondag en maandag maakten we de cirkel naar thuishaven Nijkerk rond via Ketelhaven. Enige bijzonderheid op dat stuk was het wier in het zuidelijke Markermeer. Drie keer kwamen we vast te zitten, en moesten achteruit varen om het pakket waterplanten te lozen. Daarom verder in de geul gemotorsaild, tot bijna ter hoogte van De Blocq. Daarna konden we weer lekker verder kruisen naar de Ketelbrug.

Eenmaal terug in de eigen box werden we al snel opgehaald door de dames. Einde van een mooie reis. Alles min of meer volgens plan verlopen. De boot heeft goed gepresteerd. Afgezien van een lekke WC pomp in de laatste dagen en een paar kapotte leuvertjes van het grootzeil heeft de Quies geen schade opgelopen. Prima schip, ik moet er maar weer eens wat vaker mee op stap gaan 😁.

24 augustus 2022   Rustdagje in Calais

Vanaf Penzance vertrokken we met een stevige noordenwind. De oorspronkelijke bestemming Falmouth was niet bezeild. We kozen eieren voor ons geld en gingen naar Fowey. Spreek uit “Foi”. Vervolgens Salcombe, waar een luxe vakantiesfeer hing. Dartmouth was leuk als altijd. We ankerden deze keer en dat gaat ook prima daar. Volgende stop Portland harbour. Het woei stevig en de ankerplaats was onrustig. Toch ging Luc er op uit met de roeiboot voor de broodnodige beweging. Dóór naar Brighton waar we weer kennis maakten met de Engelse marina tarieven. Maar het moet gezegd: het sanitair was prima, en de wandeling naar de beroemde pier was onvergetelijk, mede dankzij de zware mieserregen. Gelukkig vonden we een bus voor de terugweg. Dinsdag trokken we door naar Calais, waar we rond middernacht een mooring oppakten.

Vandaag (woensdag) is het afgelopen met de westelijke wind. De komende tijd gaat de wind naar het noordoosten. Dat komt slecht uit. Misschien moeten we onze zeereis wel afsluiten met de staande mast route binnendoor door Nederland. Vandaag verzamelen we moed voor het laatste stuk in de jachthaven van Calais.

16 augustus 2022   Docken in Penzance

Gisteren (maandag 15 augustus) hebben we de Scillies verlaten en zijn naar Penzance gevaren. Het weer wordt minder stralend en dan kun je beter bij een stad in de buurt zitten. Geen lekkere rit, want er was nét te weinig wind om te kunnen zeilen. Zo’n driekwart van de 35 mijl moest op de motor. Om half zeven konden we het dok in. Door een opklapbare drempel bij de ingang blijft hier altijd ruim genoeg water staan om de boten te laten drijven. Buiten is het verval een meter of 5. In de oude haven val je droog, maar die is niet toegankelijk voor bezoekers.

Het dok heeft een ouderwetse havensfeer. Beetje rommelig, bedrijvighei van de veerboten naar de eilanden, en joviale havenmeesters. Toiletten schoonhouden is niet hun sterkste kant, maar verder geen klachten. De stad is groter dan je zou denken, veel winkels en restaurants, een boulevard en een buitenzwembad bij het strand. Alles maakt de licht verlopen indruk die Engelse badplaatsen zo leuk maakt. De Lidl daarentegen is keurig, en het tekort aan rich rea biscuits is weer even aangevuld. De zoute pinda’s zijn helaas uitverkocht, dat blijft nog een puntje van aandacht aan boord.

14 augustus 2022  Good old England

Na 2 dagen Kinsale zijn we vrijdag vertrokken naar de Isles of Scilly. 27 uur later waren we in Hughtown, weer voor anker in Port Cressa. Ik had graag een dagje in St Helen’s pool geankerd, maar bij aankomst was het laagwater en konden we daar niet in komen. Na wat bellen en gegevens invullen op een website hebben we er vertrouwen in dat we aan alle wettelijke eisen voldoen. En niet door de douane of door de “border force” (immigratie) van het bed zullen worden gelicht voor illegaal betreden van de UK. Vóór de Brexit was het allemaal wat simpeler.

Vandaag, zondag 14 augustus, een rustdagje. Luc heeft vandaag wel weer zijn gebruikelijke rondje geroeid. Voor het eerst kwam hij deze keer geen zeehond tegen, die zijn in Ierland nieuwsgieriger lijkt het. Wel hebben we voor het eerst sinds Luc aan boord is weer eens dolfijnen bij de boot gehad. Niet heel lang, maar altijd leuk om ze in het wild te zien.

Het weer verandert. Na ook hier een warme droge periode kruipt de wind naar het westen. Morgen gaan we naar Penzance of Falmouth, afhankelijk van hoe voorspoedig we vooruit komen. Dinsdag wordt harde wind en regen voorzien. Dan houden we ons weer even gedeisd. Beide plaatsen hebben een Lidl supermarkt en daar moeten we alweer dringend inkopen doen, vooral “rich tea” biscuitjes en pindaas. Die verdwijnen telkens met grote snelheid, zodra ze aan boord zijn.

9 augustus 2022   Courtmacsherry

De laatste 2 dagen in Knightstown op Valentia island was het gezellig bijpraten met Patrick. Die had een nachtje doorgehaald om vóór het slechte weer binnen te zijn. Bijna de hele eerste dag zaten we verder binnen achter de kachel terwijl buiten de wind gierde en de regen kletterde. De tweede dag konden we tussen de buien door lekker verse mosselen eten in de kuip.

Woensdag scheidden onze wegen weer. Ik ging naar Dingle om Luc op te halen en Patrick voer door naar Kilrush. Luc kwam om 23 uur aan per bus. Een kwartier daarvóór viel er nog een plensbui, maar vanaf het moment dat hij aan boord kwam werd het mooi weer. Opvallend in Dingle is vooral het grote aantal bars en restaurants, en het aantal boten dat met toeristen rondvaart.

Van Dingle voeren we naar Portmagee. Een kleine uitvoering van Dingle. De bezoekers steiger is bijna helemaal ingenomen door toeristen bootjes. Wij pastten er eigenlijk niet bij, maar lagen er toch.  De volgende stap zou naar Castletown Bearhaven gaan maar daar is de visserij sector zo groot geworden dat we er echt niet veilig konden liggen. En zo kwamen we in de marina van Bear Island uit. Mooi plekje. De Wandra uit Finland kwam er ook binnen. Dat is een stalen VdStadt Caribbean (hetzelfde ontwerp als de Quies) waarmee ze richting Antarctica gaan. Ze hadden onderweg een mooie actie foto van ons  genomen.

Mizzen Head scheidt de Ierse westkust van de zuidkust. Vanaf hier is de deining veel minder grof, en het weer warmer. Toevallig trekt er nu ook een hogedrukgebied over Ierland en is er zelfs sprake van een hittegolf met weinig wind.  Crookhaven was gezellig druk met vakantie gangers. Overwegend sjiek volk. Tussen de eilanden slalommend zeilden we daarna naar Baltimore. Dit stuk lijkt veel op de Zweedse scheren en vinden wij het mooiste van de zuidkust.

Na Glandore en Courtmacsherry hopen we morgen in Kinsale aan te komen. Om weer eens een douche en een supermarkt van binnen te bekijken.  En dan een plan te maken voor de sprong naar Engeland. Misschien eerst nog naar Cork, misschien via de Scillies, dat bekijken we aan het einde van de week. 

31 juli 2022   Valentia

Maandag 25/7 vertrokken we uit Kilrush, na ruim een week gezelligheid. Een nachtje voor anker bij Carrigaholt, in de monding van de Shannon rivier. Dinsdag door naar Valentia. Het eerste deel grove deining en weinig wind, zodat de motor bij moest. De tweede helft, na het passeren van de Blasket sound ging het heerlijk fok te loevert met weinig wind en vlak water. Na de eerste nacht achter het anker in de baai liggen we nu alweer 6 dagen aan een drijvende steiger bij Knightstown op het eiland Valentia. Niet altijd heel beschut, geen stroom en geen water. Maar gratis, en het is heerlijk om zonder bijboot de wal op te kunnen. En je hebt altijd aanspraak van andere boten en langskuierende vakantiegangers.

Ik lig even geparkeerd omdat Luc woensdag aan boord komt in Dingle. Hiervandaan is dat goed te bereiken, het is maar 3 uur varen. En vandaag hoorde ik dat Patrick morgenochtend vroeg hier aankomt. Zijn reparaties zijn klaar, en hij zet er flink de sokken in om hier te komen. Morgen en overmorgen kunnen we dan even lekker bijkletsen, toch een soort reünie.

Valentia is een vakantie eiland. Vooral voor de Ieren zelf zo te zien. Ik heb er 2 langere fietstochten gemaakt. En een wandeling voor de broodnodige beweging, tevens gebruikt voor een Aldi bezoekje in Cahersiveen. De andere dagen waren minder geschikt voor buitenshuis activiteiten vanwege regen en wind. Terwijl thuis de mussen van het dak vallen heb ik gisteravond de kachel even aangezet voor een beetje comfort. Vandaag overigens weer een prima dag. Ik kwam langs het graf van Murphy, zou zijn wet nu nog gelden?

Ieren zijn waterratten. Kinderen, pubers en hele gezinnen zwemmen in de haven en vanaf de strandjes. En als ze niet zwemmen zijn ze wel aan het roeien, kajakken, suppen, zeilen, krabben vangen of echt vissen, keilen met platte stenen… Het lijkt we of ze hier in een wetsuit of badpak worden geboren. Gisteren was er een zwemwedstrijd van Portmagee naar Knightstown, een kilometer of 10. Morgen staat er een regionale roeiwedstrijd op het programma. Anders dan bij de St Ayles varen ze met allerlei verschillende boten tegen elkaar. Het gaat om de bemanning zeggen ze hier, niet om de boot. Er zijn maar twee klassen, de “four oars” en de “six oars”. Die laatste worden door 12 man geroeid, 2 per riem. Dat zal wel hard gaan. Hopelijk gaat het door, er staat voor morgen weer de nodige regen en wind in de voorspelling.

23 juli 2022   Reünie of reüniet?

Het idee om naar Kilrush te gaan ontstond afgelopen winter in Las Palmas. Met 4 mensen die daar op hun bootje zaten hadden we een gezelligheids clubje. Bijna elke ochtend om 11 uur koffie in de Sailors bar. Jim uit Ierland, de engelse Patrick , de Noor Steiner en ondergetekende. Het clubje valt uit elkaar. Jim is in het Westen van Ierland gaan wonen. Patrick wilde terug varen naar de UK, en Steiner naar Noorwegen. Het leek ons leuk om deze zomer onderweg een reünie te organiseren bij Jim.

Dat loopt toch iets anders dan gepland. Ik ben vroeg aangekomen vanuit Nederland, Patrick ligt nog in Cork voor reparaties en haalt de afspraak niet. En Steiner is door zijn vrouw overgehaald om nog een jaar naar de Middellandse zee te gaan. Hem zien we voorlopig helemaal niet terug.

Jim en ik zijn ondertussen bijgepraat, en ik wil maandag weer verder. Dan spreek ik ergens onderweg met Patrick af. En die zal later ook wel Kilrush aandoen om Jim te bezoeken. Uiteindelijk wordt het een reünie met 3 van de 4 en gespreid in de tijd. Geen probleem, we komen elkaar wel weer een keer tegen.

Ierland laat zich dit weekend van haar andere kant zien. Na weken mooi weer hebben we nu wind en regen. Maandag wordt het beter en dan wil ik de haven hier verlaten. Niets mis met deze marina – integendeel- maar na ruim een week is het wel mooi geweest. We gaan héél langzaam richting Cork.

Vooral dankzij Jim heb ik veel gezien van de omgeving. Toeren met de auto, op de fiets in de buurt, en met de boot naar Scattery Island. Kennis gemaakt met turf en bijenhouderij. Jim’s oude Etap 22 gezien, waarmee hij vroeger helemaal naar Portugal voer.

Kennis gemaakt met Peter Lawless (zoek maar op YouTube) . En met 2 andere zeerotten die elk meerdere keren om de wereld zijn gezeild.

19 juli 2022  Gast in Ierland

Vanaf St Michael’s mount kwamen we donderdag de 14e bij het eiland St Mary terecht na 5 uur fantastisch zeilen. Dit is het hoofd eiland van de Isles of Scilly. Leuk om terug te zien, zeker met dat mooie weer. Tegen de gewoonte in al om drie uur een koud biertje genomen. Uitkijkend over de haven, en terugdenkend aan de tijd dat Atty nog gezellig meeging.

Vrijdag de knoop doorgehakt en vertrokken richting rivier de Shannon in Ierland. Het mooie weer zou over een paar dagen voorbij zijn, gevolgd door 2 dagen tegenwind. Daarom maar twee dagen en nachten doorgehaald om vóór de weersomslag in Kilrush te zijn.

Bij vertrek minder wind dan voorspeld zodat de motor er aan te pas moest komen. Het optreden van dolfijnen en Jan van Genten maakte veel goed. Verderop was de wind prima, de laatste nacht zelfs stevig. De Ierse kust is rotsig dus ik koos ervoor om buiten alle eilandjes en obstakels heen te gaan. Gelukkig zag ik de laatste nacht tijdig dat je bij de Inish eilanden meer dan een mijl afstand moet houden van het grote lichtbaken. Waarom ze dat licht niet echt op de buitenste rotsen zetten is mij een raadsel.

Gelukkig zonder problemen kwamen we zondag om 9 uur aan in Kilrush marina. Een uur later stond vriend Jim al naast de boot. En nog diezelfde avond was het barbecuen bij hem thuis. Samen met nog een andere gast uit Dublin. De volgende dag een interessante rondrit. Pas vandaag (dinsdag) ben ik weer terug op de boot. Regen op het dek, en een frisse noordwester door de verstaging.

Jim is hier in de buurt geboren, in Creeh, en heeft vorig jaar het huis gekocht naast z’n geboortehuis. Zijn broer woont nog in het ouderlijk huis en runt de kleine boerderij. Turf stoken is hier heel gewoon. Bij het huis hoort het recht om turf te steken voor eigen gebruik in een gezamenlijk veld (een bog). Het recht op een plek op de gemeentelijke begraafplaats hoort er trouwens ook bij. De kwaliteit van turf als brandstof verbaast me, vergelijkbaar met goed stookhout.

Jim is als hobby begonnen met het houden van bijen. Ik mocht ook een pakkie aan en als hulp imker het rookapparaat vasthouden. De bijen waren niet erg lastig maar zonder pak zou je zeker een paar steken oplopen bij het openmaken van de bijenkasten. Er zat aardig wat honing in de raten die we bekeken. Maar het is de vraag of de honing al droog genoeg is om een potje mee te nemen als we met de Quies weer richting Nederland terug gaan.

13 juli 2022   Cornwall

Vanaf Portland harbour was de volgende stap naar Dartmouth. Altijd leuk, en met extra actie door een evenement voor klassieke zeilboten. Diesel getankt bij de fuel barge. Rode helaas, dat wordt bonnetjes bewaren voor de Nederlandse douane.

Maandag meteen door naar Falmouth. We kwamen laat aan en gingen net voor zonsondergang ten anker bij St Just. Dinsdag een rustdagje gehouden in de visitors marina. Wasje gedaan, alle bekende punten langsgewandeld, water getankt. Het vergaat Falmouth als zoveel plaatsen, het is yuppig en toeristisch geworden. Alle originele zaken zijn verdrongen door boetiekjes, kappers, juweliers, eco winkels, horeca met de eeuwige terrassen. Er zat bijv een hele oude originele chandlery. Zit nu een trendy kroeg met terras aan het water. Opvallend veel dikke mensen lopen op straat een ijsje te eten. Kortom, ik word een ouderwetse zeurpiet.

Als ik een bucketlist zou hebben zou een nachtje ankeren bij St Michael’s Mount erop staan. Dat vinkje is gezet, vannacht liggen we naast deze imposante kloosterberg. Dat kan nu veilig omdat de wind stabiel uit het noorden waait.

9 juli 2022   Varen aan de overkant

Vanaf Vlissingen kwamen we terecht in Nieuwpoort. De volgende stop zou Calais zijn. Maar de omstandigheden waren gunstig om het verkeer scheidings stelsel over te steken naar Engeland. Zo einigden we die dag voor anker achter kaap Dungeness. Sinds brexit moet je inklaren in de UK, dat deden we de volgende dag in de peperdure marina van Eastbourne.

Daarna een prima ankerplaats in Chichester harbour. Vervolgens Newport op het eiland Wight. Dit is een natuurgebied, maar tevens erg druk met bootjes. Voor herhaling vatbaar. Ik zag daar een ideaal plekje om te ankeren, maar kon het niet bereiken omdat het roer niet omhoog wilde klappen. Gelukkig was er nog 1 mooring vrij. En nu liggen we dan in Portland harbour. Bijna op dezelfde plaats als 30 jaar terug, bij de Castle Cove Sailing club.

Het zeilen aan de Engelse kant bevalt maar matig. Ik had beter aan de Franse kant kunnen blijven. Met een hogedrukgebied bij Ierland zou er een Noordoostelijke wind moeten staan over het Kanaal. Supergunstig. Mooi weer en goede wind om naar het Westen te varen. Helaas wordt de wind aan deze kant verstoord door het grote eiland. Minder wind, en elke dag draait hij rond het middaguur tegen. In combinatie met de kapen waar je praktisch niet tegen de stroom in kan zeilen blijft de voortgang beperkt. Jammer. Want we hebben geen haast maar ik zou graag meer van het mooie weer kunnen profiteren.

Verder mis ik boordfotograaf Berend. Zelf maak ik weinig foto’s en van veel mindere kwaliteit. Dat komt de inhoud van dit blog niet ten goede. Afijn, luxeproblemen. Gelukkig gaat het weer beter met zijn gezondheid, dat is belangrijker.

3 juli 2022    Kortgene achter de rug

Twee weken geleden vertrokken Atty en ik bij de Zuidwal.  Dagje motoren naar Ketelhaven, en een mooie zeildag naar Amsterdam.  Luc nam het stokje over van Atty. Dinsdag avond waren we in Ijmuiden. Die woensdag was een perfecte dag om naar de Oosterschelde te zeilen. Overnacht in Zierikzee, en de donderdag lagen we al in een box te Kortgene. 

Daarna volgde een weekje van sportieve en sociale actie. 40 roeileden van De Zuidwal deden mee aan de Skiffieworlds 2022. Geen  wereldkampioenschap voor Nijkerk, maar we deden leuk mee in de middenmoot. Stukken beter dan 3 jaar geleden in Stranraer.  Als we wat meer op prestaties gaan selecteren  zouden we serieus in de buurt van de top kunnen meedraaien. Toekomstmuziek.

Na een mooi eindfeest ben ik nu begonnen aan de reis naar het Zuidwesten. Solo deze keer, de stilte aan boord na de afgelopen week is oorverdovend. Vanmiddag gestopt in Vlissingen. Het tij was ongunstig om door te gaan en de wind best pittig. Morgenochtend verder. 

16 juni 2022

Quies is "ready to go". In de afgelopen tijd heeft de boot een knip - en scheerbeurt gehad. Romp en dek zitten nieuw in de verf.  De boot was echt toe aan een opknapbeurt.  De donkerblauwe romp was vaal geworden, het roer draaide moeilijk en het onderwaterschip was aangegroeid. Toen hij uit het water kwam zat er een aardige portie driehoeksmosselen aan vast. De anodes waren aan vervanging toe,  en er zat corrosie op de liftkiel. Een flinke klus, maar gelukkig hielp Luc een handje, en Atty natuurlijk ook.

De beschadigingen aan de kiel zijn gerepareerd met verdikte epoxy. Daarbij een speciale harder gebruikt waarmee het materiaal enigszins flexibel blijft. Hopelijk beschadigt dat minder bij het op en neer halen dan de gewone epoxy plamuur die erop zat. Het moeilijke sturen had te maken met lang stilliggen met vastgezet roer, waardoor de as begon in te vreten op de kunststof lagerbussen. Wat polijsten en smeren was genoeg om dat te verhelpen. Verder heb ik het balansdeel van het roer vergroot. Kiel en roer zijn weer lekker ingepakt in een dikke epoxy coating.

Het vrijboord is bijgewerkt, en in een andere kleur blauw geschilderd. Na ruim 30 jaar in stemmig donkerblauw heeft de boot nu een vrolijke lichtere kleur blauw. Weer 2 componenten PU verf, maar deze keer in matglans. De letters van naam en thuishaven zijn nu in zilvergrijs, iets sjieker dan het oude wit. En het dek is nu een lichte creme kleur. Kleine metamorfose, maar het blijft een mooie boot. Naar onze bescheiden mening natuurlijk....

Motor verzorgd, ankerlier gangbaar gemaakt, AIS opnieuw ingebouwd, Raymarine drive gerepareerd. Kaarten van de navionics app vernieuwd, papieren reserve kaarten uitgezocht. Meer oplaadpunten in de boot voor tablet en mobieltjes, verstaging gecontroleerd. En zo nog veel meer klusjes. Er blijft genoeg te doen, vooral binnen, maar alle essentiële dingen zijn klaar.  

Zondag gaan we varen. Eerste reisdoel is de Skiffyworlds 2022 in Kortgene. Roeien in de Nijkerkse StAyles skiffs. Na afloop van dat feest is het de bedoeling om naar Ierland te varen.   

Het was de bedoeling om onderweg af en toe een update te geven op deze website. Helaas ontdek ik nu dat voor het bijhouden van een Google site een PC nodig is. Beheren vanaf een tablet kan niet. En dat is jammer, want de laatste jaren hebben we geen PC meer aan boord. Alleen nog een oude standalone laptop voor navigatie, maar die kan eigenlijk niet veilig meer op internet. 

Daarom ga ik deze reis een andere blogsite gebruiken. Aan het eind van de rit voegen we dit wel samen in "quies.nl"