2020
September 2020 Rondje Noord Holland
De eerste volle week van september zijn we op stap geweest met de Quies. Met het plan om rustig te zeilen waarheen het de wind beliefde. De eerste dag werd dobberen tot aan Elburg, waar we weer op het inmiddels vertrouwde plekje in een box overnachtten. De tweede dag naar Enkhuizen, met het idee om een rondje Noord Holland te varen linksom. De timing in het weerbericht gaf aan dat een rondje rechtom handiger was. Daarom op dag 3 naar Amsterdam gevaren (Aeolus), dag 4 met windstilte naar IJmuiden door het Noordzeekanaal, en dag 5 met een rustig ZW windje naar Den Helder.
De KNMC jachtclub is weer open en Berend trakteerde op de beroemde "blauwe hap". Dag 6 naar Enkhuizen, waar we deze keer in de gezellige binnenhaven lagen. Op de terugweg bezochten we jachthaven De Roggebot. Dat is een aflopende zaak, het hele terrein wordt heringericht in het kader van het IJsseldelta project. Aan de jachthaven wordt geen geld meer besteed zo te zien, het is een interessante vrijbuitersplaats geworden. Dag 8 het laatste traject naar Nijkerk.
Bijna alles gezeild, met uitzondering van de 2 windstille dagen, die op het Noordzeekanaal en de laatste dag op het Randmeer. De overige 6 dagen redelijk goed weer en goed zeilbare wind. Voor herhaling vatbaar dit. Boordfotograaf Berend heeft foto's gemaakt, waarvan er een paar in de cloud staan. Geen technische problemen onderweg, alleen een gebroken blok van de giekneerhouder wat kon worden opgelost met een boutje.
Ali de stuurman deed het vaak goed, maar maakte dan op onverwachte momenten toch ineens een haarspeld bocht. Bijna altijd naar stuurboord, een Chinees met rechtse neigingen. De laatste dag met windstilte op de motor lukte het zowaar om de "autolearn" procedure van Raymarine succesvol te doorlopen. Helaas gedroeg Ali zich daarna eerder slechter dan beter. Voorlopig hou ik het op mijn vertrouwde instellingen (respons 4, rudder 7). Ik denk dat de autopilot alleen echt goed gaat werken met een actuator die minstens 4x zo sterk is als de originele Raymarine drive en zijn chinese vervanger. Dat wordt een projectje.
Juni 2020 Segeln nach Deutschland
Op 7 juni zetten we koers richting Duitsland. Na 2 weken mooi weer en oostenwind meenden we recht te hebben op een periode van westenwinden. Maar de natuur dacht er anders over en stuurde ons nog twee weken overwegend Noordoosten wind. Systematisch ongeveer vanuit de richting waar wij naartoe wilden.
Na een overnachting in Ketelhaven kruisten we vol goede moed het IJsselmeer op naar Workum. De volgende dag hadden we een paar uur nodig om in Makkum te komen, en op woensdag liepen we Vlieland aan. Weinig wind, en daardoor konden we op de motor een afstekertje binnendoor maken vanaf het Inschot over de bank naar de Vliebalg. Mooie korte route, maar je boot moet niet veel dieper steken dan een meter. Goed voor de bloeddruk als je dan op het tijdstip van het hoogste water de bodem raakt... Na een regendagje in Vlieland (we hebben wel het eiland rondgefietst) en aanhoudende voorspellingen van tegenwind besloten we door Friesland naar Lauwersoog te varen. Lekker gezeild richting Harlingen, en daarna gemotord tot we het zat waren. Bleken we in Birdaard te zijn, waar we in de uitgestorven gemeentehaven een plekje konden veroveren. Bij gebrek aan een douche heerlijk gezwommen in het modderwater, en daarna afgespoeld onder de kraan. De volgende dag bereikten we al vroeg Lauwersoog.
De wind werkte even mee, de voorspellingen over onweer kwamen gelukkig niet uit, en we konden een sprongetje maken naar Borkum. Eindelijk in Deutschland... We lagen in Port Henry, ook wel de schroothaven genoemd. Afgelopen februari zijn daar volgens de havenmeesteres alle steigers vernield door een storm, en dat was nog lang niet helemaal hersteld. Maar gelukkig plaats genoeg voor ons. Als je tenminste in de buurt van hoogwater aankomt en vertrekt, bij laagwater lig je er muurvast. Borkum is een typisch kurort, met een grote boulevard. Erg leuk is dat je vanaf de boulevard een groep zeehonden kunt zien op een zandtong vlakbij.
De volgende etappe ging naar het eiland Juist, via het wad. Het Borkummer wattfahrwasser is aan het verondiepen, en door onoplettendheid was ons opklaproer in de diepste stand geblokkeerd. We liepen vast met het roer, en het blokkeermechanisme raakte beklemd. JW moest te water om de zaak weer los te maken, gelukkig ging dat.
Juist is een typisch klein Oostfries waddeneiland. Auto's rijden er niet, het jachthaventje valt droog, en het toerisme is er super rustig. Helaas mochten we er nog niet douchen van de burgemeester. Na een dagje dus maar door naar Norderney, waar de douches op ons wachtten. Bij dit tochtje over het wad werden we op het ondiepste stuk ingehaald door een veel te snel varende motorboot. We raakten even de grond en de motor kwam zonder koelwater te zitten. Met kunst en vliegwerk kregen we de koeling weer werkend. Aangekomen op Norderney bleek de impeller van de koelwatepomp nog maar 1 van de 10 schoepjes over te hebben. Het zand dat er in ondiep water doorheen gaat er doet duidelijk geen goed aan. Maar eerlijk gezegd had deze impeller volgens het boekje al 2 jaar geleden moeten worden vervangen. Alsnog gedaan en de nieuwe impeller gaf gelukkig weer probleemloos koelwater.
Na Norderney bezochten we nog het volgende waddeneiland Langeoog, en vandaar konden we de sprong naar Helgoland maken. Bijzonder aan Langeoog zijn het grote treinstation en de mooie treinstellen.
Helgoland is een speciaal eiland, zo midden in de Duitse bocht. Flink veranderd sinds de vorige keer, maar dat kan ook wel meer dan 25 geleden zijn. Veel meer vakantiehuizen. De passagiersschepen met butterfahrt klanten, en de sloepen om ze te vervoeren ontbraken. Of dit fenomeen is afgeschaft, of dat het vanwege Corona zo rustig was weten we niet. Helgoland is nog wel belastingvrij. Berend kon er voordelig aan zijn zware shag komen, en we hebben de dieseltank helemaal opgetopt. Letterlijk. Op de noordwest punt van het eiland broedt een Jan van Genten kolonie. In 1991 kwamen de eerste van deze oversized meeuwen op het eiland, en nu hebben ze de hele hoek daar overgenomen. Helemaal gewend aan mensen. Je komt er zo dichtbij dat je ze kunt aanraken, maar ze hebben wel grote snavels...
Vanaf Helgoland voeren we de Elbe op naar Cuxhaven. Met het idee verder de rivier op te varen naar Hamburg. Het staat al jaren op de agenda om eens bij onze vriend Martin te kijken die in de Hamburgse havenwijk Finkenwerder woont op zijn "Dutch barge". Nu is het een heel stuk varen van Cuxhaven naar Hamburg en weer terug, daarom kozen we ervoor om de rit per trein en vouwfietsjes te maken. Mondkapjes voor en gaan. Lekker toeristisch dagje, het stadscentrum doorgefietst, bratwust gegeten, met de ferry naar Finkenwerder, en gezellig bijgekletst met Martin. Een bijzondere persoonlijkheid met oog voor detail en kwaliteit, en een geweldige woonboot.
Woensdag 24 juni werd er twee dagen goede wind voorspeld om terug te varen naar Nederland, daarna zou er uiteindelijk een lange tijd van westenwind volgen. We hebben de gelegenheid te baat genomen om in 1 keer van Cuxhaven naar Den Helder te varen. Den Helder omdat we daar allang niet waren geweest, en omdat je daar zonder omweg het zeegat in kan. Via het oude Noordgat, dat wel aan verzanding onderhevig is, maar dat nog steeds betond is met gele boeien. Geen gat om bij harde NW wind aan te lopen, maar zoals nu in de luwte van Texel goed bevaarbaar. Na 30 uur zeilen zetten we weer voet op NL bodem, en vierden dat met een etentje bij de marineclub. Gezellig, alleen het eten was niet geweldig. De volgende dag een makkelijk ritje naar Den Oever. We deden er toch nog uren over vanwege een enorme wachttijd bij de sluis. Dat is niet de eerste keer. Als buitenstaander krijg je de indruk dat de hele organisatiecultuur daar gewoon niet gediend is van jachies. De jachthaven daarentegen is prima. Via Urk en Elburg kwamen we terug bij De Zuidwal in Nijkerk. Connie kwam Berend direct afhalen en ineens was de reis weer voorbij. Tijd voor de dagelijks besognes.
Gelukkig hebben we de foto's nog.
Quies heeft het weer goed gedaan. Aan zo'n tocht hou je altijd een klussenlijstje over, maar het valt mee. De motor heeft wat aandacht nodig (dynamo laten nakijken en schoepjes uit het koelsysteem vissen), de service accu heeft niet meer de volle capaciteit, de grootzeilhuik moet genaaid, de GPS antenne nagekeken en de stuurautomaat gecalibreerd met de nieuwe drive unit.
Deze drive unit heet nu kortweg "de Chinees", en heeft ons op vlak water goed geholpen. Maar bij golven, vooral schuin van achteren, gaf hij er vaak onverwachts ineens de brui aan, en kreeg hij ook vaak minder vleiende namen van de schipper. Hopelijk wordt dit beter door het kompas opnieuw in te stellen, en daarna het systeem de autolearn procedure te laten doorlopen. Daarvoor is het wachten op een windstille dag. Onder minder ideale omstandigheden lukte het tot nu toe niet.
Mei 2020
Het is al tijden mooi weer en we profiteren van de Quies als randmeer vaartuig. Af en toe een zondagmiddag ritje naar Spakenburg of de Stichtse brug. Soms ankeren in de buurt en zelfs alweer zwemmen. Bovendien is de banana boot flink in gebruik voor roeitraining, omdat de St Ayles skiffs van De Zuidwal aan de ketting liggen wegens Corona.
Vanaf volgend weekend krijgt de boot hopelijk wat meer actie. Het was de bedoeling om een paar weken met Berend naar Oost Engeland te zeilen. Maar ook daar zet Corona een streep door, voorlopig moet je in Engeland bij aankomst eerst 2 weken in quarantaine blijven op de boot. Dat is natuurlijk niet de bedoeling op vakantie. Het ziet er naar uit dat Duitsland wat minder kritisch is op buitenlandse bootjesvaarders. Dus het plan is nu om die kant op te gaan. Duitse Wadden, Helgoland, Sylt, misschien door het Kielerkanaal. Mal sehlen wie dass geht......
Ik loop de boot na. Het plastic "glas" van het aquasignal 3-kleurenlicht was erg aangetast door UV, geen schande na 30 jaar. En het ankerlicht deed het soms wel, maar meestal niet. Ik heb de plastic kap vervangen door een jonger exemplaar, het toplicht is weer een stuk duidelijker. De LED lamp in het ankerlicht bleek losjes op zijn fiting te zitten, en was daardoor onbetrouwbaar. Het ding was lomp zwaar en duur maar dat is duidelijk geen garantie voor kwaliteit. Er zit nu weer een normaal klein LED lampje in, beter en lichter.De Autohelm "drive unit" waarvan de bevestiging is afgebroken is vervangen door een Chinese versie, geleverd door "Zeilprutser" van het zeilersforum.nl. Het ding ziet er degellijk uit, lijkt iets trager dan het origineel. Werkt goed op vlak water, vooral denk ik omdat er minder speling in de bevestigingspunten zit. Hopelijk doet hij het ook goed in golven.