December 2017
Nachtvorst en pekelnarigheid op de weg: tijd om de boot winterklaar te maken. De komende paar weken ben ik niet in de buurt, dus motor en huiddoorvoeren zijn voor de zekerheid helemaal winterklaar. Geen zin om daar risico mee te lopen.
De lange termijn weerberichten voorspellen overigens niet direct strenge vorst, daarom laat ik het drinkwater nog even in de tank. De tanks zijn ge-integreerd in de aluminium romp, ze liggen diep in de boot en zijn geisoleerd van het interieur, dat bevriest niet zomaar. Hooguit de pomp, maar die is van plastic en heeft al eerder bevriezing overleefd. En al gaat er onverwachts iets mis met het drinkwater, dan loopt er misschien 200 liter water in de bilge, dat is geen groot probleem. Ik ben best vaak aan boord en dan is het handig om de kraan te kunnen gebruiken voor het zetten van koffie of thee, afwassen e.d. Tegen de tijd dat de Elfstedentocht in zicht komt is het drinkwater wel op.
De dieseltank vul ik regelmatig aan met een jerrycan. De Heatpol kachel gebruikt in de laagste stand ongeveer 4 liter per etmaal, en ik wil een noodvoorraadje voor minimaal 14 dagen aan boord hebben. Zolang het niet hard vriest brandt de kachel alleen als ik aan boord ben. Gebruik van de kachel heeft als voordeel dat er regelmatig diesel van onderuit de tank word afgetapt, en daarmee tegelijk ook eventueel condenswater. De kachel heeft geen moeite met een drupje water, en zo voorkom je meteen de groei van dieselbacterien. Als die beestjes de flinke dosis Grotamar 71 al zouden hebben overleefd.
Ik denk trouwens dat het nogal meevalt met condensatievorming in de tank. De tankontluchting zit bijna in dezelfde ruimte als de tank, zodat er weinig temperatuurverschil is. Elk jaar komt de discussie over condens in de tank terug op het zeilersforum.nl, maar ik vermoed dat water in de diesel bijna altijd door de vulopening komt. Op de meeste boten is de vuldop flush met het dek, en kan deze water doorlaten als de afsluitende O-ring is beschadigd of verouderd. De dieselvuldoppen op de Quies hebben een opstaande rand en een dikke rubber pakkingring. Ze zijn van het merk Gibb en ik heb ze destijds in Engeland besteld.
Onlangs eens gegoogled of ze nog leverbaar zijn, maar dat valt tegen. Een bedrijf in Engeland heeft ze zoveel mogelijk opgekocht uit oude voorraden, en zelfs 100 stuks laten namaken, maar die zijn allemaal uitverkocht a raison van 35 pond per stuk. Een gat in de markt?
Dit is de laatste blog voor 2017. Atty en ik wensen alle lezers (ja, jullie allebei!) prettige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar 2018.
Volgend jaar valt er hopelijk meer te berichten. In elk geval gaat de Quies II in 2018 echt weer een beetje op reis. Waarschijnlijk naar de Oostkust van Engeland. Geen grote afstanden varen, maar havens bezoeken waar we nog niet zijn geweest. En gebruik maken van de liftkiel om ondiepe plaatsen te bereiken waar het toerisme en de humor nog echt Brits is.
