Oktober 2012

27 Oktober 2012

Vandaag hebben we Ma weer op het vliegtuig gezet. Gezellige tijd gehad met haar aan boord. Na een dagje wennen op de boot, en een autorit over Tenerife hebben we een vijfdaags rondje gezeild naar Gomera. Op de heenreis via Las Galletas, en op de terugreis hebben we overnacht in een ankerbaaitje om te schuilen voor harde wind. Op La Gomera lagen we in de jachthaven van San Sebastian, en daarvandaan zijn we een dagje met de bus over het eiland getoerd. Indrukwekkend hoge bergen en diepe dalen. We moeten het nu weer met zijn 2-en doen.

14 Oktober 2012

We doen het rustig aan in Santa Cruz. Elke dag minstens 1x douchen, toch wel 1 van de dingen die we van thuis missen. Gisteren met de tram naar La Laguna geweest, een plaatsje 10 km landinwaarts. Het ligt flink hoger, en het is er gemiddeld een paar graden frisser dan op zeeniveau. Dat vinden we midden op de dag helemaal niet erg. Het is overigens niet te warm op de boot, met een zonnetentje erop en de wind in de kuip. Nadeel van wind in de kuip is dat je zo iets meer lawaai binnenkrijgt van de ferries en van de cruiseschepen die tamelijk dichtbij ons liggen.

De stad is groter en leuker dan de eerste indruk doet vermoeden. Er zijn groots opgezette pleinen en gebouwen (o.a. een futuristisch concertgebouw) maar er is ook een oude stadskern waar het 's avonds gezellig druk is.

Een van de buren in Gran Tarajal was de Claudia B. van een ouder Engels echtpaar, Ann en 'Bear'. De boot zag er niet bijzonder netjes uit, het bleek een ferrocementen vissersboot uit Nieuw Zeeland te zijn. Hij had hem omgebouwd tot jacht, en ze wonen en varen er al 30 jaar op. Ze zijn 'minstens' 2x rond de wereld geweest, met grote omwegen, ze kennen bijvoorbeeld ook Brazilie goed. 

Verder was er een Amerikaans stel uit Annapolis met 2 katten aan boord, Cindy en Robert. Zij was erg sportief en ging elke ochtend hardlopen, dat klikte wel met Atty.

Vrijdag  28 september zeilden we naar Morro Jable, een lekker zeiltochtje alleen viel onze beste lierhandle onderweg overboord. We lagen aan een ponton in het nieuwe westelijke deel van de haven. Prima beschut en gratis, maar er was geen verbinding met de wal. In Morro Jable leggen twee verschillende ferries aan, dus het is een levendige haven. De volgende ochtend vroeg begonnen we aan de bijna 60 mijl overtocht naar Las Palmas op Gran Canaria. In het begin kregen we een onverwachte bui over met regen en tegenwind, daarna konden we met een knikje in de schoot richting Las Palmas sturen. Er was wel meer wind dan voorspeld, zodat we met 2 reefjes in het grootzeil voeren (ook om de Autohelm te sparen).

Maximaal 4 dagen mochten we blijven van de havenmeester, de ligplaatsen worden vrijgehouden voor deelnemers aan de ARC. Dit is een rally van ruim 250 boten die samen de oversteek maken naar het Caribisch gebied. De start is pas 25 november, de meeste deelnemers zijn er nog niet. Het is dus een beetje onzin om andere schepen maximaal 4 dagen te laten blijven. Na 4 dagen zijn we nog niet klaar met alles, en blijven gewoon 2 dagen langer liggen. Er is toch geen goede controle. En als ik die twee dagen ga betalen is het ineens geen probleem om er nog eens vier dagen bij te krijgen, zelfs met korting (?). 

Een opvallende verschijning op de steiger was Reinhard, geboren in Joegoslavie maar met de Duitse en Canadese nationaliteit. Hij heeft jarenlang in Canada gewerkt, en voer na zijn VUT jaren in de Carieb. In Puerto Rico had hij 3 jaar een vaste ligplaats voor zijn Moorings 50. Dit ging blijkbaar vervelen, en toen is hij solo naar zijn geboorteland gevaren, 71 dagen op zee. Er is een boek van, niet te lezen voor ons, wel mooie foto's. 

De winters waren hem te koud, dus besloot Reinhard naar de Canarische eilanden te verhuizen met een kleiner, goedkoper schip. In Ketelhaven kocht hij een 9 meter polyester boot, en zeilde er direct mee weg. Eventuele fouten zou hij onderweg wel vinden en oplossen. En inderdaad: biij Dover brak al een want, dat werd vervangen. Bij Rye scheurde zijn grootzeil doormidden, dat werd opgelapt in Eastbourne. Tot kaap Finistere ging het daarna wel aardig, toen kwam hij in een storm terecht en verloor zijn roer 200 mijl uit de kust. In het begin reageerden schepen niet op zijn marifoonoproep, maar na een dag had hij enorme mazzel. Een Belgische vrachtboor redde hem en zijn hond, en ze hesen zijn boot aan boord. De volgende dag maakten ze een nieuw RVS roer, en in de buurt van Tenerife werd hij weer te water gelaten. Kosten nul, en alleen wat schade aan de gelcoat. Echte zeelui, die Belgen.

JW heeft geprobeerd om de omvormer te laten repareren maar dat lukte niet, daarom hebben we nu een kleine simpele omvormer erbij om in elk geval telefoons enzo te kunnen opladen. Verder hebben we een flinke voorraad blikken en potten ingekocht bij de HyperDino supermarkt, genoeg voor een maand of 3. Ze bezorgen